ចានស្រាក់ដាក់បាយ

 ចានស្រាក់ដាក់បាយ៖

ថ្ងៃនេះ ធ្វើអោយខ្ញុំចងចាំរឿងមួយ កាលប្រមាណជា៦ឆ្នាំមុន។ ខ្ញុំនិងនារីម្នាក់ដែលជាមិត្តរួមការងារនឹងគ្នា បានទៅញាំនំប័ុងដាក់សាច់នៅហាងមួយម្តុំទួលទំពូង។ ក្រោយពីញាំរួចហើយ ខ្ញុំក៏បានជូននាងនោះឆ្ពោះទៅចំណតឡានក្រុងដោយត្រូវជិះដេញតាមយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ ព្រោះខ្លាចឡានក្រុងចេញចោល។ ទៅទាន់ឡានល្មម នាងក៏បានចុះពីម៉ូតូស្ទុះវឹងសំដៅឡានក្រុង ព្រមទាំងនិយាយថាអរគុណ និងលាដៃបាយបាយ។ រៀបនឹងឡើងឡាន នាងក៏បានងាកមកនិយាយយ៉ាងប្រញាប់ថា ខ្ញុំភ្លេចចានស្រាក់ដាក់បាយហើយ។ លឺដូច្នោះ ខ្ញុំក៏តបឡើងវិញថា មិនអីទេចាំខ្ញុំបកទៅយកអោយ។ ថាហើយខ្ញុំក៏ជិះបកក្រោយវិញសំដៅទៅហាងនោះ។ ជិះបានជិតដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ នាងក៏ទូរស័ព្ទប្រាប់ថា អត់បានភ្លេចទេ គឺនាងកាន់វាយកមកតើ! ខ្ញុំលឺដូច្នោះហើយ ហាក់ដូចមិនអស់ចិត្តនោះទេ ព្រោះថាពេលជូនដាក់ឡានក្រុងនោះ ដៃរបស់នាងអត់បានកាន់អ្វីក្រៅអំពី ដបទឹកសុទ្ធធំមួយតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំតបថា កុហក់ មិនអោយខ្ញុំទៅយកដោយខ្លាចខ្ញុំខករៀនឬ? នាងថា អត់ទេគឺពិតជានៅខ្ញុំមែន។ លឺដូច្នោះខ្ញុំក៏តបថា ចឹងអត់អីទេ ខ្ញុំទៅរៀនហើយ។ និយាយហើយ ខ្ញុំក៏បន្តដំណើរទៅមុខទៀតដើម្បីទៅយកចានស្រាក់នោះ ដោយខ្ញុំគិតថានាងកុហក់ ព្រោះនាងមិនចង់អោយខ្ញុំលំបាក ព្រោះត្រូវត្រលប់ក្រោយតាមផ្លូវដ៏ស្ទះ ហើយខករៀនព្រោះតែចានស្រាក់ដែលមានតម្លៃប្រមាណជា១០ដុល្លារ។ ទៅដល់ហាងនោះ ខ្ញុំរកមិនឃើញចានស្រាក់នោះទេ ហើយខ្ញុំពេលនោះក៏អស់ចិត្តដែរ បើទោះបីជាត្រូវចំណាយពេលវេលាបន្តិចដើម្បីមករកវាក៏ដោយចុះ។

ការលះបង់តិចតួចមែន ប៉ុន្តែវាពិតជាមានអត្ថន័យធំធេងណាស់ចំពោះទំនាក់ទំនងមិត្តភាពរវាងមនុស្សពីរនាក់ ក៏ព្រោះថា៖

១. ខ្ញុំបានអស់ចិត្ត ដោយសារបានដឹងថានាងមិនបានកុហក់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំទទួលបាននូវភាពស្មោះត្រង់របស់នាង។

២. ចានស្រាក់មិនបាននៅហាងនោះទេ អាចមានន័យថា នៅនឹងនាងមែន ឬនាងភ្លេចនៅទីនោះហើយមានគេយកវាទៅដូច្នេះ នេះមានន័យថានាងកុហក់ ហើយបើទោះបីជានាងកុហក់ខ្ញុំមែន ក៏ប៉ុន្តែនាងកុហក់ក្នុងចេតនាល្អទេ ព្រោះតែនាងយល់ថា ខ្ញុំមិនគួរលះបង់ពេលវេលា និងឱកាសរៀនសូត្រក៏ព្រោះតែចានស្រាក់បាយនោះទេ។

ទង្វើបន្តិចបន្តួចរបស់មនុស្ស នឹងធ្វើអោយអ្នកទាំងឡាយនោះ កាន់តែមានទំនាក់ទំនងល្អនឹងគ្នា។ សូមព្យាយាមបន្តទង្វើបន្តិចបន្តួចនោះ ព្រោះវាមានឥទ្ធិពលធំធេងណាស់ចំពោះទំនាក់ទំនង។