មនុស្ស

សារជាតិរបស់មនុស្ស៖

- បុគ្គលដែលជាផ្លែល្វា ល្អតែសម្បកក្រៅ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តពិសពុល សាហាវព្រៃផ្សៃ។ នៅចំពោះមុខអ្នកផងទាំងពួងគឺជាកំពូលអ្នកសប្បុរស ប៉ុន្តែធាតុពិតគឺបិសាច។

- បុគ្គលដែលជាមនុស្សមានខួរក្បាល មានសតិសម្បជញ្ញៈ ប៉ុន្តែមិនបានចេះប្រើប្រាស់អ្វីដែលខ្លួនឯងមាននោះទេ ប៉ុន្តែបែរជាបណ្តោយអោយខួរក្បាលនិងចិត្តរបស់ខ្លួនឯងត្រួវបាន ពង្វក់ដោយការមើលឃើញល្អអំពីភ្នែក ពង្វក់ដោយការស្តាប់លឺល្អអំពីត្រចៀក ដោយមិនបានឆ្លងការវិភាគនៅក្នុងខួរក្បាលនិងវិចារណៈញ្ញាណ។

-បុគ្គលដែលប្រើឱកាសក្នុងការរណេបរណប អែបអប ព្រោះដោយយល់អំពីលាភសក្ការៈដែលបានមកដោយងាយស្រួល។

ត្រូវចាំថា សត្វជ្រូកមួយក្បាលដែលម្ចាស់មិនអោយធ្វើអ្វី គឺអោយតែដេកនិងស៊ីនោះ គឺម្ចាស់គេមានចេតនាអោយជ្រូកនោះសប្បាយចិត្ត ឆាប់ធំធាត់នឹងអាលលក់ចេញបានថ្លៃ។

រឿង ឳពុកនិងកូនស្រី - ភាគទី១៥៖ បងនាង ពូកែខាងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ

ថ្ងៃទី៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២ ពេលរៀបចំបង្រៀនអូនសួស្តី ពីវិធីចែកលេខ បងនាថ ក៏ទាញប៉ិក និងសៀវភៅឡើងមកសសេរ។ ខ្ញុំសួរនាងថា ធ្វើហូមវ៉ើកឬ? ម្សិលមិញប្រាប់ប៉ាថាសសេរហើយកាលពីនៅសាលា? នាងថា ការសសេរមេរៀនចប់ហើយ នៅអានេះមួយទៀត។ ថាហើយនាងក៏ចាប់ផ្តើមសសេរ រីឯខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនអូនសួស្តី។ ឃើញនាងហែកក្រដាសសៀវភៅដែលសសេរខុសនោះចោលបីបួនសន្លឹកដែរ ហើយខ្ញុំក៏ទៅសួរនាង នាងថានាងនិពន្ធកំណាព្យមិនត្រូវទេ។ ខ្ញុំថា ប៉ាអាចជួយប្រាប់បាន ប៉ុន្តែនាងដិសេធ ហើយក៏និយាយទាំងរីករាយថា កូននឹកឃើញហើយ ហើយក៏ចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។ ៥ នាទីក្រោយ នាងថា ប៉ា! កូនសសេរចប់ហើយ ហើយក៏យកអោយខ្ញុំអាន។ មានអី ទឹកដៃល្អណាស់ មានឃ្លាឃ្លោង និងអត្ថន័យមែនទែន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បងនាថ ត្រូវព្យាយាមបន្ថែមទៀត ដើម្បីអោយកាន់តែល្អ

រឿង ឳពុក និងកូនស្រី ភាគទី១៤ - កូនប្រុស

ជួបប្អូនស្រីដែលជាអ្នកស្គាល់គ្នាម្នាក់កាលពីល្ងាចថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៧។ គាត់បានឃើញបងនាថហើយនិងអូនសួស្តី។ និយាយបានមួយសន្ទុះ នាងក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា "កូនប្រុសបងស្អាតណាស់" ។

ហេហេ មិនមានអីចម្លែកទេ ដែលគេថាអូនសួស្តីជាកូនប្រុស ព្រោះប៉ាប៉ាអូនក៏យល់ឃើញដូចគេដែរ។ ហេហេ ប៉ុន្តែធំឡើង អូនសួស្តីស្រស់ស្អាតណាស់ ហើយឆ្លាតទៀតផង

រឿង ឳពុក និងកូនស្រី ភាគទី១៣ - កូនពៅបារម្ភពីប៉ាប៉ាដែលជិះម៉ូតូអត់ពាក់មួកសុវត្ថិភាព

កាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នា២០១៨ នៅផ្សារម៉ាក្រូ អូនសួស្តី និយាយប្រាប់ប៉ាប៉ា កាយវិការផង រៀបរាប់ផង ចង្អុលទៅទូរទស្សន៏ផង និយាយមិនច្បាស់ផង ហើយទម្រាំនឹងយល់បានគឺទាល់តែ បងនាថ បកប្រែអោយ។ នាងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំព្រមទាំងចង្អុលទៅកាន់ទូរទស្សន៏ផ្សាយពាណិជ្ជកម្មម៉ូតូ៖ 

សួស្តី៖ ប៉ាប៉ា ពេលប៉ាប៉ាជិះម៉ូតូ ប៉ាប៉ាត្រូវពាក់មួកផង។ ប៉ាប៉ាជិះម៉ូតូ អត់ដែលពាក់មួកសុវត្ថិភាពទេ។

លឺដូច្នោះ ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺតដូចត្រូវគេធាក់។ សួស្តី តូចណាស់ អាយុទើប៣ឆ្នាំកន្លះទេ ប៉ុន្តែនាងចេះសង្កេតពីខ្ញុំ នាងដឹងថាអ្វីគួរធ្វើ អ្វីដែលមិនគួរធ្វើ នាងចេះគិតបារម្ភពីឳពុករបស់នាង ខណៈពេលដែលខ្ញុំមិនបានគិតរឿងពាក់មួកនោះគឺជារឿងបារម្ភសម្រាប់ពួកគេទាំងពីរនាក់ឡើយ។ អរគុណកូនស្រីដែលបានរម្លឹក ហើយប៉ាប៉ាសូមសន្យាថា នឹងពាក់មួកសុវត្ថិភាពគ្រប់ពេលដែលប៉ាប៉ាជិះម៉ូតូ។

ចប់ពីនោះមក ខ្ញុំក៏បានអរគុណនាងដែលបានរម្លឹក និងដាស់តឿន រួចហើយក៏សួរនាងវិញថា ហេតុអីបានជាយើងចាំបាច់ពាក់មួកសុវត្ថិភាព? ដោយមិនរួញរា បងនាថ បានឆ្លើយយ៉ាងលឿន ហើយបន្តដោយអូនសួស្តី៖

បងនាថ អូនសួស្តី៖ ដើម្បីការពារកុំអោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏។

ប៉ាប៉ា៖ កូន! ពាក់មួកសុវត្ថិភាព មិនអាចការពារយើងមិនអោយមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏បានទេ ប៉ុន្តែវាអាចការពារក្បាលយើងកុំអោយរងរបួសនៅពេលមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏កើតឡើង។ កូនពាក់មួកសុវត្ថិភាព ហើយកូនជិះលឿន មិនគោរពច្បាប់ចរាចរណ៏នោះ មួកគឺមិនបានជួយមិនអោយគ្រោះថ្នាក់បានទេ។

ហេតុ ហើយនិង ផល!

រឿង ឳពុក និងកូនស្រី - ភាគទី១២៖ កូនស្រីខ្ញុំ ពួកគេកាន់តែធំ

កូនស្រីខ្ញុំនាងធំហើយ!

ថ្ងៃស្រាប់តែចាប់អារម្មណ៏ថា កូនស្រីខ្ញុំ សុភនាថ នាងធំហើយ។ អារម្មណ៏បែបនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ គឺបន្ទាប់ពីឃើញវត្ថុទាំងនេះ ព្រមទាំងការនឹកឃើញកាលពីដើមខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៩។ ខ្ញុំចាំបានថា កាលណោះនាងបានមកគេងនៅផ្ទះខ្ញុំមួយយប់។ ចូលមកដល់មាត់ទ្វារធំភ្លាម នាងបានទម្លាក់ឥវ៉ាន់សម្រាប់នាងញាំចោលនៅលើតុមួយ រួចស្ទុះទៅទាញអំបោះសមកបោសក្នុងផ្ទះ ទីដែលខ្ញុំចតម៉ូតូ រួចកើបដីដែលប្រឡាក់ទាំងនោះចេញ ដែលជាទូទៅខ្ញុំមិនដែលខ្វល់នឹងបោសសម្អាតវាឡើយ ព្រោះផ្ទះខ្ញុំ ព្រឹកចេញ យប់ចូល គឺ៧ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៏។

ថ្ងៃនេះតាំងពីម្សិល នាងមកគេងមួយយប់ទៀតពីរនាក់អូនសួស្តី។ ព្រឹកឡើងបន្ទាប់ពីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកហើយ បីនាក់ឪកូនក៏ចាប់ផ្តើមការងារហត្ថកម្ម បិទរូបតាមជញ្ជាំងបន្ទប់។ បន្ទប់តូចខាងក្រោយនោះគឺជារបស់ពួកគេទាំងពីរ ហើយដោយមិនទាន់បានរៀបចំអោយបានស្រួលបួល ខ្ញុំក៏យកបន្ទប់នោះដាក់ឥវ៉ាន់ ពូកសម្រាប់ភ្ញៀវ វ៉ាលីស កំណាត់ជូតជើង ម៉ាស៊ីនបូមធូលី ។ល។ ហើយបិទទ្វារចោលរហូត។ បិទរួច ក៏បិទទ្វារចោលដោយបន្សល់នូវសំណល់ ក្រដាសផ្លាស្ទិក និងរបស់ផ្សេងៗចោលពង្រាយពេញហ្នឹង ហើយ៏ចាប់ផ្តើមរៀបចំបាយទឹកអោយពួកគេញាំ។ ញាំរួចក៏សម្រាកមើលទូរទស្សន៏ជាមួយគេរហូតលង់លក់ទៅ។ គេបានដាស់ខ្ញុំអោយទៅមើលបន្ទប់ដែលគេបានរៀបចំ។ ទៅដល់ គឺខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន។ អ្វីៗត្រូវបានរៀបចំយ៉ាងមានសណ្តាប់ធ្នាប់និងរៀបរយ ព្រមទាំងមិនឃើញមានក្រដាស សម្រាម ដីនៅក្នុងនោះទៀតឡើយ។ នាងបានរៀបចំវាយ៉ាងរៀបរយ ដែលស្ទើរតែមិនជឿថាក្មេងអាយុមិនទាន់ដល់៨ឆ្នាំស្រួលបួលផងបែរជាអាចរៀបចំបានយ៉ាងរៀបរយដូច្នោះ ដែលលោកអ្នកអាចសម្គាល់បានអំពីការដាក់អំបោសបញ្ឈរដែលជាទូទៅក្មេងៗមិនដែលដឹងថាត្រូវដាក់បញ្ឈរបែបនោះឡើយ។

ខ្ញុំបានសួរនាងថា បន្ទប់របស់កូន កូនរៀបយ៉ាងស្អាត រីឯបន្ទប់របស់ប៉ាប៉ា កូនពង្រាយឡើងវ៉ល់ពេញហ្នឹងហើយ។ នាងបានតបថា បន្ទប់ប៉ាប៉ា ប៉ាប៉ាខ្ជិលអញ្ចឹងហើយ។ ខ្ញុំបានតបថា ចុះកូនគិតមើលប៉ាប៉ាត្រូវរៀបចំធ្វើម្ហូប បាយទឹក លាងចាននោះ ម៉េចមានពេលមករៀបទៅ? នាងថា បើប៉ាប៉ាទុកចិត្តអោយកូនលាងចាន ធ្វើម្ហូបក៏បានដែរ ប៉ុន្តែកូននៅតូចពេក អត់ទាន់ចេះធ្វើម្ហូបទេ ហើយបើលាងចាន ខ្លាចបែក។ លឺហើយក៏អស់យោបល់

ថ្ងៃស្អែកអាចនឹងលែងមាន

ធម្មជាតិបានផ្តល់អោយមនុស្សស្មើៗគ្នានូវពេលវេលា។ ពីមួយវិនាទីទៅមួយវិនាទី ពេលវេលាគឺមិនរង់ចាំយើងឡើយ វាធ្វើដំណើរទៅមុខបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់អ្នកមិនបានចាប់អារម្មណ៏នឹងវាសូម្បីតែបន្តិច។

-គិតថាចង់និយាយប្រាប់គេនៅពេលណាក៍បាន...

-គិតថានឹងធ្វើវាជាមួយគេនៅពេលណាក៍បាន...

-គិតថានៅមានពេលវេលាច្រើនណាស់ដែលអាចអោយយើងធ្វើរឿងទាំងអស់នោះ នៅពេលណាមួយក៍បាន...

ប៉ុន្តែ...នៅនាទីចុងក្រោយ គ្រប់អនុស្សា គ្រប់វិនាទីដែលបានកន្លងផុតទៅ គឺមិនអាចនឹងយកវាមកវិញបាននោះឡើយ។ ហើយអ្វីៗដែលយើងធ្លាប់បានគិតនោះ នៅទីបំផុតគឺបានត្រឹមតែសោកស្តាយតែប៉ុណ្ណោះ។

- សូមអោយអ្នករីករាយនូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងមាន។

- សូមអ្នកធ្វើនូវអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ។

- សូមអ្នកនិយាយនូវវអ្វីដែលអ្នកចង់និយាយ។

- សូមអ្នកធ្វើរឿងទាំងនោះ និយាយពាក្យទាំងនោះ ទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ព្រោះអ្នកអាចនឹងមិនមានឱកាសនឹងធ្វើរឿងទាំងនោះ ដោយសារតែ "ថ្ងៃស្អែកអាចនឹងលែងមាន"។

សូមអោយអ្នកនិយាយពាក្យល្អៗ ធ្វើនូវរឿងល្អៗ ព្រោះថាប្រសិនបើ "ថ្ងៃស្អែកលែងមាន" មែននោះ នោះមានន័យថា អ្នកបានបញ្ចប់វាទៅដោយរឿងរ៉ាវល្អៗ។

រឿង ឳពុកនិងកូនស្រី - ភាគ១១៖ កូនពៅចង់ស្អាត

មិញនេះនៅ ធីខេ យកកូនស្រីទាំង២មកញាំអាហារនៅហាងចិន។ អោយគ្នាលេងប៉ាក់ប៉ើកនៅខាងក្រៅ ខ្ញុំរៀបចំញាំអាហារនៅខាងក្នុង។ ទាំងអូនសួស្តី និងបងនាថ ចេញចូលៗដើម្បីញាំអាហារផងលេងខាងក្រៅផង។ មួយសន្ទុះក្រោយមក បងនាថរត់មកប្រាប់ថាបាត់អូនសួស្តីហើយ រកអត់ឃើញទេ។ ដោយគិតថានាងមិនទៅណាឆ្ងាយ ខ្ញុំក៏អោយបងនាថតាមរកមើលម្តងទៀត។ ចាំយូរមិនឃើញទាំងពីរនាក់ ខ្ញុំក៏ភ័យឆោឡោហើយស្ទុះចេញមកតាមរកខាងក្រៅ ព្រោះទៅបាត់ទាំងពីរនាក់ ភ័យខ្លាចគេល្បួងចាប់។ តាមរកមកឃើញសោះអស់មួយសន្ទុះធំហើយ ហើយក៏ស្រាប់តែឃើញកូនស្រីទាំងពីររបស់ខ្ញុំនៅក្នុងហាងលក់គ្រឿងសម្អាង ដោយកំពុងអោយគេលាបក្រែមអោយ។ ហៅមកហាងញាំអាហារវិញ ដោយបញ្ជុកអូនសួស្តី ហើយនាងក៏និយាយថា ឈប់ញាំហើយ ខ្លាចជ្រះក្រែមអស់។

ឱកូនស្រីក្បាលត្រងោលរបស់ខ្ញុំ ចេះចង់ស្អាតតាំងពីតូច។

៩កញ្ញា២០១៧

សេចក្តីប្រមាទ

ឱអញអើយអញ ប្រសិនជាពេលនេះខ្លួនអញ បានជាពីជំងឺទាំងអស់នេះ អញនឹងឈប់ផឹកស្រា និងឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអ្វីដែលនាំអោយប៉ះពាល់សុខភាពទៀតហើយ។ អញនឹងឈប់ធ្វើវាហើយ ឈប់រៀងរហូតហើយ...ក្រោយពីបានជាសះស្បើយពីរោគាទាំងពួង ហឺុ...ខ្លួនអញក៍ភ្លេចអស់រលីងនូវពាក្យពេជន៍ដែលបានសច្ចានៅក្នុងពេលកំពុងតែឈឺ ហើយដែលនាំមកនូវលទ្ធផលវិនាសអន្តរាយ។

រស់នៅដោយការប្រមាទ ពិតណាស់ ថ្ងៃណាមួយនឹងវិនាសអន្តរាយ ដែលមិនខុសអ្វីអំពីសត្វមមាចដែលប្រមាថនឹងភ្លើង ហើយទីបញ្ចប់ក៍វិនាសដោយសារភ្លើង។

ជីវិតរបស់មនុស្សយើង គឺខ្លីណាស់ ខ្លីណាស់រហូតដល់គ្មានពេលគ្រប់គ្រាន់ធ្វើអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើ។ ដូចនេះចូរប្រើប្រាស់ខ្សែជីវិតដែលនៅសេសសល់របស់យើងទាំងអម្បាលមាណរស់នៅដោយសេចក្តីមិនប្រមាថ។

ថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងបានទៅទីនេះ - ទឹកដីនៃផ្កាសាគូរ៉ា

សត្វជ្រូក

សត្វជ្រូក៖

សត្វជ្រូកដែលម្ចាស់របស់វាមិនអោយវាធ្វើអីសោះ ចាំតែដេក និងស៊ី និងបោសលាងសម្អាតរាល់ថ្ងៃ គឺក្នុងគោលបំណងអោយវាសប្បាយចិត្ត មានសុខភាពល្អ ឆាប់ធំធាត់ នឹងអាលលក់បានថ្លៃនៅរដូវចូលឆ្នាំចិន ឆេងម៉េង និងសែនក្បាលទឹក តែប៉ុណ្ណោះឯង!

សូមកុំសប្បាយចិត្តដូចសត្វជ្រូក!

សត្វទា

 អំពីសត្វទា៖

យប់នេះស្រាប់តែនឹកឃើញរៀងសត្វទា។ កាលខ្ញុំនៅពីក្មេង ខ្ញុំចាំបានយ៉ាងច្បាស់នូវពាក្យរបស់ម្តាយខ្ញុំ គាត់មានប្រសាសន៏ថា "សត្វទាវាមិនដែលដេកលើទ្រើងទេ បើទោះបីជាខំធ្វើទ្រើងយ៉ាងណាអោយវាដេកក៏វាមិនដេកដែរ វាដេកផ្ទាល់ដី"។ ពិតមែនហើយ សន្តានរបស់សត្វទា គឺវាមានជើងត្រប៉ែត គ្មានក្រញាំដូចអស់បក្សីផ្សេងនោះទេ ដូច្នោះហើយបានជាវាមិនអាចឈរជាប់លើទ្រើងបាន។ ក្នុងន៏យខាងលើនេះ គេចង់ប្រៀបធៀបមនុស្សដែលអន់យស់សក្តិ គ្មានគំនិត ហើយគេចង់លើកតម្កើងអោយបានខ្ពង់ខ្ពស់ បើទោះបីជាខំជម្រុញយ៉ាងណា ក៏នៅតែមិនទៅមុខ រហូតដល់គេប្រដូចមនុស្សប្រភេទនោះថាជាសត្វមិនចេះឡើងទ្រើង។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងវិភាគអោយសីុជម្រៅទៅ សត្វទា មិនមែនជាសត្វអន់ឯណា? សត្វមាន់ក៏មិនប្រាកដជាគ្រាន់បើជាងទាដែរ សត្វហង្សក៏ដូចគ្នាដែរ ព្រោះអ្វី? សត្វទា ពិតណាស់ឈរលើទ្រើងមិនបាន ប៉ុន្តែទា អាចដើរបាន ជាពិសេសទាមានសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យមួយគឺសត្វទា អាចហែលទឹកបាន ហើយក៏អាចច្រមុជទឹកចុះទៅបាតបឹងដើម្បីនឹងចាប់ត្រីឬខ្ចៅខ្ចងមកធ្វើជាចំណីបានទៀតផង។ ចុះសត្វមាន់វិញ ក្រៅពីដេកលើទ្រើង ដែលយើងគិតថាខ្ពង់ខ្ពស់នោះ តើសត្វមានមានសមត្ថភាពធ្វើបានដូចទាដែរឬទេ? មាន់ចេះហែលទឹកទេ? មានចេះជ្រមុជទឹកទេ? ពិតណាស់ អត់ទេ ព្រោះបើត្រាប់តាមទា មាន់ច្បាស់ជាងាប់មិនខាន។

ក្រឡេកមកមើលហង្សវិញ ដែលជាទូទៅគេហៅថាជាស្តេចបក្សី។ តើហង្សនោះល្អវិសេសជាងទាប៉ុន្មានទៅ? ពិតមែនហើយ ហង្ស ពិតជាមានរូបស្អាត មានរូបឆោមលោមព័ណ៌ គួរអោយចាប់ចិត្តបេតី ផ្ទុយពីទាដែលរស់នៅលើដីប្រឡាក់ភក់ លាមក មានក្លិនមិនល្អ។ ហង្សអាចហោះហើរលើអាកាសបាន ចង់ធ្វើដំណើរទៅណាក៏ហោះសម្តៅលើមេឃទៅ ផ្ទុយពីសត្វទា ដែលអាចហោះបានទាបៗនិងខ្លីៗ ពេលហោះម្តងៗគឺពិបាកមើលណាស់។ ក្រៅពីចំណុចទាំងពីរខាងលើ សត្វហង្សប្រហែលជាគ្មានចំណុចណាប្រសើរជាងទានោះទេ។ ហង្សបើទោះជាមានរូបឆោមលោមព័ណ៌ស្អាតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពេលដែលត្រូវទឹកហង្ស តើមានអ្វីខុសពីទា? អាចហើរបានទេ? ពិតណាស់មិនបានទេ ទទឹកស្លាបនិងខ្លួនជោគហើយ ដែលខុសពីសត្វទា បើទោះបីជត្រូវត្រាំទឹក និងនៅជាមួយទឹករាប់ម៉ោងក៏ដោយក៏ខ្លួនរបស់ទាមិនទទឹកឡើយ។ នេះហើយជាសមត្ថភាពពិសេសមួយរបស់សត្វទា ដែលសត្វហង្សគ្មាន។ ចំណុចទី២ តើសត្វហង្សអាចអាចហែលទឹកបានទេ? អាចជ្រមុជទឹកបានទេ? ពិតណាស់ មិនអាចទេ បើសិនជាហ៊ានធ្វើដូចនេះ ហង្សពិតជាស្លាប់ខ្លួនមិនខាន។ ហង្សអាចមានសមត្ថភាព ចុះមកដើរផ្ទាល់ដី ដូចជាសត្វទាបានដែរឬទេ? ពិតជាបាន! ប៉ុន្តែត្រូវចាំថាសារជាតិហង្ស គឺជាសត្វស្អាត ហើយបើធ្វើដំណើរលើដី ច្បាស់ណាស់ពិតជាប្រឡាក់ដល់ដងខ្លួននិងរូបរាងកាយរបស់ហង្សជាមិនខាន ហើយបើដើរដីរហូតនោះ ច្បាស់ណាស់ហង្សដែលមានរូបឆោមលោមព័ណ៌ដ៏ផូរផង់នោះ នឹងមានខុសអ្វីពីសត្វទាដែលស្អុយឆ្អេះឆ្អាបនោះ? ដូច្នេះហង្សពិតជាមិនដើរលើដីឡើយ ហើយហង្សនឹងនៅលើមេឃ ដែលសត្វជាច្រើនគិតថាវាជារឿងមួយអស្ចារ្យណាស់។ គេយល់ថាជីវិតនៅលើមេឃគឺអស្ចារ្យ ក៏ព្រោះតែគេមិនទាន់បានស្វែងយល់អោយសីុជម្រៅអំពីរឿងរ៉ាវនៅលើមេឃ។ ពិតមែនហើយ បើបានឃើញម្តងពីរ ទំនងជាអស្ចារ្យហើយមើលទៅ ប៉ុន្តែធាតុពិតមិនមែនអញ្ចឹងឯណា នៅលើមេឃមានអ្វីប្លែកក្រៅពីពពកនិងខ្យល់នោះ? ខុសគ្នាពីនៅលើផែនដី គឺមានគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។ តើជីវិតនៅលើមេឃរបស់សត្វហង្ស តើមានអ្វីអស្ចារ្យទៅ? ពិតណាស់ហង្សពិតជាឯកាណាស់ ព្រោះនៅលើមេឃមិនមានបក្សីច្រើនប្រភេទទេដែលអាចរស់បានដូចជាសត្វហង្ស។ សត្វហង្សត្រូវរស់នៅតែជាមួយសង្គមរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ ដែលខុសពីសត្វទា ដែលអាចរស់ចុះសម្រុះបានជាមួយសត្វគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់។

សរុបមកជីវិតរបស់សត្វមាន់ និងជីវិយរបស់សត្វហង្ស គឺមិនមានសភាពប្រសើរជាងទាប៉ុន្មានឡើយ ព្រោះបើពិនិត្យមើលតាមសមត្ថភាពធម្មជាតិរបស់សត្វទា គឺវាមានសមត្ថភាពច្រើនជាង ហើយអាចចេះបត់បែនបានគ្រប់កាលៈទេសៈ។ ចង់សីុចំណីលើគោកក៏បាន ចំណីក្នុងទឹកក៏បាន ដើរលើដីក៏បាន ហែលទឹកក៏បាន ជ្រមុជទឹកក៏បាន ហោះហើរទាបៗខ្លីៗក៏បាន។ មានអីទៅអាក្រក់ទៅ? ហើយទ្រើងនោះអស្ចារ្យប៉ុណ្ណាទៅ? ទឹកលិចមក មាន់ច្បាស់ជាជាប់លើទ្រើងហ្នឹងហើយ អត់អីសីុហ្នឹងហើយ ចំណែកសត្វទាវិញ អាចហែលទឹកចេញនិងចាប់សត្វក្នុងទឹកសីុយ៉ាងរីករាយ។ ថ្ងៃក្រោយ បើអាច តើយើងអាចផ្លាស់ប្តូរពាក្យថា "អាសត្វទាមិនចេះឡើងទ្រើង" មកជា "អាសត្វមាន់អត់ចេះហែលទឹក" វិញបានអត់? អាចហៅហង្សថា "អាសត្វហង្សអត់ចេះជ្រមុជទឹក" បានអត់?

សុខចិត្តធ្វើខ្លួនជាសត្វទាដែលមិនចេះដេកលើទ្រើង ជាជាងធ្វើជាសត្វហង្សក្នុងខណៈខ្លួនឯងជាសត្វទា។ Be yourself!

ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦

ដោយលោក វង្ស ភគីនី

ជម្រើសដ៏ត្រឹមត្រូវ

អំណាចបុណ្យសក្តិ មាសប្រាក់ និងបញ្ញា តើកូននឹងរើសយកមួយណា?

យកទាំង៣?

មានអំណាច នឹងនាំអោយមានមាសប្រាក់ ប៉ុន្តែមិនអាចនឹងកើតបាននូវបញ្ញា។

មានមាសប្រាក់ នឹងនាំមកនូវ អំណាចបុណ្យសក្តិ បញ្ញាអាចនឹងមិនកើតមានឡើងបានដូចគ្នា។

មានបញ្ញា នឹងនាំអោយមានមាសប្រាក់ ហើយនឹងនាំទៅរកអំណាច។

ទាំងឡាយនោះ បើគ្មានគុណធម៌ វានឹងមិនស្ថិតស្ថេរនោះទេ គឺវានឹងបំផ្លាញកូនវិញនៅពេលណាមួយមិនខាន។ ម្លោះហើយ ដើម្បីរក្សារបស់ទាំង៣នោះអោយបានល្អ ហើយកើតបានជាប្រយោជន៏ទៅទៀតនោះ សូមកូនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវ "គុណធម៌" ក្នុងនាមជាមនុស្ស។ គឺមានតែគុណធម៌តែមួយគត់ដែលអាចរក្សាវាបានរហូតតទៅ។

មានអំណាចដោយគ្មានគុណធម៌ គឺព្រៃផ្សៃ។

មានមាសប្រាក់ដោយគ្មានគុណធម៌ គឺអាត្មានិយម។

មានបញ្ញាដោយគ្មានគុណធម៌ គឺល្ងង់ក្នុងសេចក្តីពិត។

កូនស្រីមាសឳពុក កូនស្រីត្រូវចាំថា គុណធម៌ គឺយកឈ្នះអំពើអាក្រក់ទាំងពួង ហើយកូននឹងរស់នៅដោយមានសេចក្តីសុខ។

កញ្ចក់ក្នុងបន្ទប់ទឹក

ថ្ងៃនេះធ្វើអោយខ្ញុំនឹកឃើញរឿងមួយដែលបានកើតមានឡើងនៅ office ខ្ញុំកាលពីប្រមាណជា ៨ឆ្នាំមុន គឺឆ្នាំ២០១៤ នៅវេលាម៉ោងប្រមាណជា ជាង១រសៀល។ កាលណោះខ្ញុំនៅធ្វើការម្នាក់ឯង ព្រោះជាថ្ងៃឈប់ ហើយត្រូវត្រៀមឯកសារសម្រាប់ប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាភិបាល។ ម៉ោងប្រមាណជាជិតមួយ ខ្ញុំក៍បានទៅទិញបាយនៅខាងក្រៅ ដើម្បីយកមកញាំនៅ office ម្នាក់ឯង។ ទិញមកហើយក៍បានអង្គុយញាំនៅផ្ទះបាយតែម្នាក់ឯង យ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ព្រោះអីនៅម៉ោងថ្មើរនេះ បើអត់ធ្វើការចឹង គឺគេទៅញាំខាងក្រៅ ឬទៅផ្ទះតែម្តង។ ញាំរួចហើយក៍មកដល់តុវិញ ចាប់ផ្តើមបន្តការងារ។ ចាប់ផ្តើមបានបន្តិចក៍ស្រាប់តែ ខ្ញុំ នឹកឃើញថា ខ្ញុំបានបាត់កាត ដែលជាសោរទ្វាសម្រាប់ចេញចូល office។ រកមិនឃើញសោះ រកនៅលើតុ ក្នុងកាតាប ក្នុងថតតុ ក្នុងសៀវភៅ គឺរកសព្វអស់ហើយ នៅតែមិនឃើញទៀត។ ទៅរកនៅផ្ទះបាយក៍អត់ឃើញទៀត។ រកអស់ចិត្តហើយ ក៍ស្រាប់តែ លេចចេញនូវចម្ងល់មួយមកថា ពេលចូលមក តើខ្ញុំចូលមកយ៉ាងម៉េច បើកាតដែលបាត់នោះ អត់នៅក្នុង office ផងហ្នឹង? គិតហើយក៍ស្រាប់តែ ខ្ញុំនឹកឃើញថា ច្បាស់ណាស់ ច្បាស់ជាភ្លេចនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៍ដោយក៍ចម្ងល់នៅតែកើតមានជាមួយខ្ញុំដដែលថា បើភ្លេចនៅបន្ទប់ទឹក តើធ្វើម៉េចខ្ញុំអាចចូលមក office បាន? គិតភ្លាមសម្បុររបស់ខ្ញុំក៍ស្រាប់តែព្រឺ ក៍ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែតាំងចិត្តថាមិនខ្លាច បើទោះបីជាធ្លាប់លឺគេនិយាយថា ខ្មោចបីសាច ចេញមកលងនៅតែពេលថ្ងៃត្រង់ក៍ដោយ។ ខ្ញុំក៍ដើរទៅកាន់បន្ទប់ទឹកទាំងព្យាយកុហក់ខ្លួនឯងថា មិនខ្លាចអ្វីទាំងអស់។ បើកទ្វាចូលទៅដល់បន្ទប់ទឹកហើយ ខ្ញុំក៍ចាប់ផ្តើមបើកកុងតាក់ភ្លើង ហើយក៍ស្រាប់តែបានឃើញ កាតរបស់ខ្ញុំព្យួរនៅក របស់ខ្ញុំសោះ។

ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា ខ្ញុំពិតជាភ្លេចភ្លាំងច្រើនមែនឥឡូវនេះ 😃

រឿងពិតមួយអំពីពេទ្យដែលគេមើលរំលង

រឿងពិតមួយអំពីពេទ្យ ដែលគេមើលរំលង។ បើយើងមានជម្លោះជាមួយអ្នកសង្គ្រោះយើងទៅហើយ តើយើងនឹងនៅសល់អ្វីទៀត?

នេះគឺជាការពិត

នេះគឺជាការពិត!

ដរាបណាក្តីស្រឡាញ់នៅតែមាន ក្តីសុបិន្តនៅតែមាន សូមកុំព្រងើយកន្តើយ។ ព្រងើយកន្តើយ កើតឡើងតែចំពោះមនុស្សដែលគ្មានក្តីស្រឡាញ់តែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើមានគេនិយាយថា បើទោះបីជាខ្ញុំព្រងើយកន្តើយនឹងអ្មកមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់អ្នកនោះ នោះគឺគេកំពុងតែព្យាយាមបោកប្រាស់អ្នកហើយ។

Another day in paradise

បុគ្គលម្នាក់ស្លាប់ គឺជាអំណរសាទររបស់អ្នក។ ហើយអ្នកត្រូវចាំថា នៅពេលដែលអ្នកស្លាប់ទៅវិញនោះ តើនឹងមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ទៅដែលសាទរនឹងការស្លាប់របស់អ្នកវិញនោះ។

មនុស្សម្នាក់ដែលយើងមើលឃើញថាជាបិសាច ប៉ុន្តែគេគឺជាទេពអប្សរនៅក្នុងចិត្តរបស់ម្នាក់ផ្សេងទៀត។

ពស់ជាសត្វអសិរពិស កាចសាហាវ ប៉ុន្តែសម្រាប់កូនពស់ ឳម៉ែពស់ គឺជាសត្វដែលពោរពេញទៅដោយគុណធម៌។

មុននឹងយើងសើចអោយទុក្ខសោករបស់គេ សូមយើងសើចនៅចំពោះកញ្ចក់សិន នោះយើងនឹងឃើញកញ្ចក់សើចត្រឡប់មកយើងវិញមិនខាន។

"សង្ខាទាំងឡាយ រមែងមានការរលត់សាបសូន្យជាធម្មតា ចូរយើងញាំងសេចក្តីទាំងពួងអោយសម្រេចដោយសេចក្តីមិនប្រមាទ"

រស់នៅជាមួយគ្នាដោយមានក្តីសុខ

មនុស្សពីរនាក់អាចរស់នៅជាមួយគ្នាដោយមានក្តីសុខ ក៍ព្រោះតែគេមានអ្វីៗទាំងអស់ដែលដូចគ្នា ហើយក៍មានមនុស្សពីរនាក់ផ្សេងទៀត ពួកគេក៍អាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានដោយមានក្តីសុខផងដែរ បើទោះបីជាពួកគេគ្មានអ្វីមួយដែលដូចគ្នាក៍ដោយ។ នេះក៍ព្រោះតែការលះបង់នោះឯង។

ចំណងដ៏រឹងមាំក្នុងទំនាក់ទំនង

ចំណងដ៍រឹងមាំបំផុតនៃទំនាក់ទំនងក្នុងភាពជាមនុស្សគឺ ការផ្តល់អោយនូវអ្វីៗដែលយើងមាន។

រៀនរស់ជាមួយនឹងការពិត

រៀនរស់ជាមួយនឹងសេចក្តីពិតដែលឈឺចាប់ ជាជាងរស់នៅក្នុងភាពរីករាយដែលពោរពេញទៅដោយភាពបោកប្រាស់។

សេចក្តីពិតនោះគឺថា គ្រប់យ៉ាងដែលយើងគិតថាវាជារបស់យើងនោះ គឺវាមិនមែនជារបស់យើងនោះឡើយ... ការបោក ប្រាស់នោះគឺ អ្វីដែលយើងគិតថាវានឹងស្ថិតស្ថេរនោះ តាមពិតគឺវាមិនស្ថិតស្ថេរឡើយ។

រស់នៅក្នុងសភាពសោកស្តាយ គឺមានសភាពឈឺចាប់ហួសនឹងថ្លែងជាជាងស្លាប់ដោយសភាពអស់ចិត្ត។

ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ និយាយអ្វីដែលអ្នកចង់និយាយ សោះអ្នកនឹងមិនស្តាយក្រោយ :)

គ្រប់យ៉ាងកើតមកក្នុងលោកនេះ រមែងរលត់ទៅវិញជាធម្មតា សូមអ្នកទាំងអស់គ្នាញាំងនូវកិច្ចការទាំងឡាយដោយសេចក្តីមិនប្រមាថ។

#សូមអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាពិសោធន៏ឃើញនូវសេចក្តីពិតពីខ្លួនអ្នកផ្ទាល់