មោទនភាពដ៏ហួសហេតុ

 មោទនភាពដ៏ហួសហេតុ នាំអោយបរាជ័យ។ ខ្ញុំបានរៀនពីបរាជ័យដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ។ បន្ទាប់ពីទទួលជ័យជំនះជើងឯកជាតិឆ្នាំ២០០១ មក ខ្ញុំបានប្រែក្លាយជាកីឡាករម្នាក់ដែលពោរពេញទៅដោយមោទនភាពដ៏ហួសហេតុ។ លោកពុកខ្ញុំធ្លាប់បានប្រាប់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទទួលជ័យជំនះជើងឯកជាតិឆ្នាំ២០០១ មក គាត់ថា "មោទនភាពដ៏ហួសហេតុនៃកីឡាករ នឹងធ្វើអោយកីឡាករនោះបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់"។ មែន ពិតមែនហើយ ខ្ញុំបានដឹងច្បាស់ពីវា បន្ទាប់ពីខ្ញុំប្រកួតចាញ់គេ តាំងតែពីជុំទី១។ សម្តីលោកពុកខ្ញុំបានលាន់លឺពេញត្រចៀកខ្ញុំ  សម្តីដែលខ្ញុំនិយាយទៅកាន់សិស្សប្អូនខ្ញុំ "គីឡូ៦៣-៦៧ នេះគ្មានអ្នកណាស៊ីខ្ញុំបានឡើយ" ពាក្យទាំងនោះបានលាន់លឺពេញត្រចៀករបស់ខ្ញុំពេញមួយថ្ងៃនោះតែម្តង។ ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយក៏សម្រេចនូវជ័យជំនះបន្តបន្ទាប់ទៀតចាប់ពីជើងឯកជាតិ២០០២ ២០០៣ និងរហូតតមកដល់ឆ្នាំ២០០៥ ដែលជាឆ្នាំខ្ញុំចូលនិវត្តន៍ក្នុងនាមកីឡាករប្រយុទ្ធ។

រូបនោះគឺក្នុងពានរង្វាន់សម្តេច ហ៊ុន សែន លើកទី១ ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ២០០២។ ខ្ញុំបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់ ប៉ុន្តែក្លឹបខ្ញុំ ក្រោមការដឹកនាំពីលោកគ្រូ សក្ខិដា ធ្វើអោយក្លឹបប៉ូលីស២ ទទួលបានេជើងឯក៤ ប្រភេទទំងន់ផ្សេងគ្នា ក្នុងចំណោមសរុប៨ប្រភេទទំងន់។