គ្រូទាយ ម្តាយថា

នឹកឃើញដល់ឬកនិងសម្តីរបស់កុមារ២នាក់ដែលជាបងប្អូននិងគ្នា អាប្អូនគឺជាកូនសិស្សរបស់ខ្ញុំ ឯអាបងវាអត់ហាត់ជាមួយខ្ញុំទេ វាទៅប្រដាល់សេរី។ វាធ្លាប់សុំខ្ញុំហាត់បានពីរបីថ្ងៃដែរ វាហៅខ្ញុំថាលោកគ្រូៗពេញមាត់។ កុមារបងគឺជាមនុស្សអួតអាង ហើយមកថ្ងៃហាត់ដំបូងគ្នាចាប់ផ្តើមបង្កររឿងជាមួយសិស្សក្នុងក្លឹបចាស់ៗ ដោយយកភាពអួតអាងរបស់ខ្លួនលើកីឡាប្រដាល់សេរី យកមកច្របូកច្របល់ ផ្លែផ្កា ដៀមដាមដាក់សិស្សដទៃទៀត។ ថ្ងៃបន្តបន្ទាប់ក៏ដូចគ្នាដែរ ហើយខ្ញុំបានហៅគ្នាមិននិយាយប្រាប់ ក្នុងនាមជាគ្រូ ដោយគេមិនស្តាប់ ខ្ញុំក៏បានបញ្ឈប់គេពីក្លឹប ដោយប្អូនរបស់គេនៅហាត់ដដែល។ មុននឹងគេចេញទៅ ខ្ញុំបាននិយាយថា បើសិនជាប្អូនមិនចោលចរឹកអួតអាងបែបនេះទេ ថ្ងៃណាមួយប្អូននឹងទទួលជួបនូវគ្រោះកាច។ កុំអោយគ្រូទាយ ម្តាយថា អោយសោះ។ គេបាននិយាយថា បងឯងមិនមែនគ្រូខ្ញុំទេ។ ហើយគេក៏បានដើរចេញទៅ។ មិនបានខឹងមិនបានទោមនស្សជាមួយនឹងសម្តីក្មេងម្នាក់នោះឡើយ ព្រោះខ្ញុំបានមើលឃើញនូវអនាគតជីវិតរបស់ហើយ ហើយបានត្រឹមតែនិយាយប្រាប់ប្អូនរបស់គេអោយប្រយ័ត្នខ្លួន កុំព្យាយាមដើរជាមួយគ្នា ដោយរម្លឹកនូវពាក្យគ្រូទាយម្តាយថាដល់គេរហូត។ កុមារប្អូនក៏មិនជឿខ្ញុំដែរ។

ថ្ងៃស្រាប់តែកុមារប្អូនបានមកជួបទាំងយំសស្រាក់ ហយលើកដៃសំពះថា លោកគ្រូអើយ អោយខ្ញុំសូមទោសដោយខ្ញុំអត់ជឿលោកគ្រូ។ នៅពេលនេះខ្ញុំយល់ហើយ ហើយក៏ដឹងពីបំណងល្អរបស់លោកគ្រូដែរ។ ដោយមិនស្តាប់ពាក្យលោកគ្រូ ពេលនេះបងខ្ញុំស្លាប់បាត់ហើយ គឺស្លាប់ដោយភាពអួតអាងរបស់គាត់ គឺសិស្សរៀននៅជាមួយគាត់ជាអ្នកវ៉ៃគាត់ពីក្រោយ ធ្វើអោយដួល រួចហើយក៏ទាត់គាត់មួយជើងចំមុខពេញទំហឹង។ គាត់ស្លាប់ពេលបញ្ជូនទៅពេទ្យតាមផ្លូវ។ និយាយហើយ កុមារនោះក៏លាចេញទៅ ហើយសន្យានឹងគោរពចងចាំពាក្យសម្តីរបស់ខ្ញុំ។