Wednesday, July 12, 2023

ឪពុកនិងកូនស្រី ភាគទី២៣

 ថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិការ ឆ្នាំ២០២១

ថ្ងៃនេះ ថ្ងៃខួបកំណើតកូនស្រីពៅ សួស្តី គម្រប់៧ឆ្នាំ ឈានចូល៨។ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំអត់មានពេលសូម្បីតែខលទៅជូនពរ ឬឆាតសោះទៅលេងកូនស្រី ក៏ព្រោះតែកាតព្វកិច្ចដ៏មមារញឹកចំពោះការងារ ស្ទើរតែដកឃ្លាមិនរួច។ ដល់ពេលរួចដៃក៏ស្ទើរតែដល់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រចូលថ្ងៃថ្មីទៅហើយ ហើយជាពេលដែលកូនស្រីកំពុងគេងលក់ទៅទៀត។ រាល់ឆ្នាំ ថ្ងៃនេះគឺខ្ញុំតែងតែដាក់ច្បាប់ឈប់មួយថ្ងៃដើម្បីរៀបចំពិធីអោយកូនស្រី បើទោះបីជាមិនបានធំដុំ ក៏ត្រូវមាននំ កាដូ និងអាហារ សម្រាប់ សួស្តី ដែរ។ 

គ្មានវេលាណាសំខាន់ជាងវេលាល្អៗជាមួយអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់យើងទេ។ វេលានៅខ្លីណាស់ដើម្បីយើងមានភាពរីករាយនឹងវា សូមប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់លោកអ្នកអោយមានប្រយោជន៍ និងអោយមានប្រសិទ្ធិភាពជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក។

ជូនពរកូនស្រី មានសុខភាពល្អ ប្រាជ្ញាវាងវៃ ក្លាយជាក្មេងល្អ ស្តាប់បង្គាប់ចាស់ទុំលោកគ្រូអ្នកគ្រ ព្រមទាំងខំរៀនអោយបានពូកែ ដើម្បីធំឡើងកូនស្រីនឹងក្លាយជាមនុស្សល្អក្នុងសង្គម និងក្លាយជាទីបង្អែកសម្រាប់អ្នកដទៃ។



Saturday, July 8, 2023

បទពិសោធន៍ផ្សេងគ្នា

 អម្បាញ់មិញនេះខ្ញុំបានរៀនពីកូនខ្ញុំ៖

អោយនាងញាំបាយជាមួយស៊ុប ដួសស៊ុបនិងបាយរួចភ្លុំមួយសន្ទុះ ក៏គិតត្រជាក់ហើយ ហើយក៏បញ្ចុកនាង។ បាយ និងស៊ុបដល់មាត់ភ្លាម នាងក៏ខ្ជាក់ចេញទាំងអស់ធ្វើអោយប្រឡាក់អាវរបស់នាង ព្រមទាំងនិយាយថា ក្តៅណាស់ៗ។ លឺដូចច្នោះ ខ្ញុំក៏ដួសបាយលាយស៊ុបក្នុងចានរបស់នាងដដែល ព្រមទាំងយកមកញាំសាកខ្លួនឯង។ វាក្តៅមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងវាបាន ហើយខ្ញុំបានលេបវាចូលពោះបាត់ទៅ។


មែនហើយ ទំនងជានាងនៅក្មេង បានជាមិនអាចទប់នឹងកំដៅស៊ុបបាន ហើយក៏ខ្ជាក់ចោល ហើយទំនងមកពីខ្ញុំជាមនុស្សចាស់ ហើយមានបទពិសោធន៏នៃការគ្រប់គ្រងកំដៅស៊ុបក្នុងមាត់ ទើបធ្វើអោយខ្ញុំមិនបានខ្ជាក់ចោលស៊ុបដ៏ក្តៅនោះ ហើយបានលេបចូលពោះប្រកបដោយឱជារសដ៏ឆ្ងាញ់ពិសារ។


រឿងនេះគឺលើសពីបទពិសោធន៏នៃការញាំទឹកស៊ុបក្តៅលាយបាយ។


សូមជួបតែសំណាងល្អ។


ថ្ងៃសុក្រ ទី០៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៦ វេលាម៉ោង ១៩:៥៣នាទី នៅរង្វង់មូលទួលគោក




Friday, July 7, 2023

ទំនុកចិត្ត

 ទំនុកចិត្ត៖


បើអ្នកមិនទុកចិត្តខ្ញុំ យើងគួរតែបែកគ្នាទៅ! មែនហើយ រឿងវាងាយយល់ណាស់ នៅពេលមនុស្សម្នាក់គ្មានជំនឿ និងគ្មានទំនុកចិត្តលើមនុស្សម្នាក់ទៀត ច្បាស់ណាស់នឹងមានម្ខាងដើរចេញ ត្បិតអីអ្នកទាំងពីរមិនទុកចិត្តគ្នាផងនោះ។ ផលវាកើតអំពីហេតុ។ ទំនុកចិត្តដែលបានបាត់បង់ក៏សុទ្ធតែមានមូលហេតុរបស់វាដែរ។ បុគ្គលដែលបន្តសកម្មភាពទាំងឡាយណា ដែលជាអាថ៌នាំអោយមានភាពមិនទុកចិត្តនោះទៅវិញទេ ដែលគួរតែជាហេតុ។ មើលមិនឃើញសោះឡើយថាអ្វីជាហេតុ និងអ្វីជាផល។

ក្នុងទំនាក់ទំនងណាមួយក៏ដោយ សូមចាំថា ចូរពិនិត្យអោយឃើញខ្លួនឯងនូវសកម្មភាពណាខ្លះដែលអាចបំផ្លាញដល់ទំនុកចិត្តអ្មកដទៃ។ សូមមើលអោយឃើញវាដោយខ្លួនឯង ជាជាងមើលវាឃើញតែអ្នកម្ខាងទៀត។



Wednesday, July 5, 2023

មកដល់ពេលនេះ

 ឈរនៅទីតាំងនេះ ខ្ញុំបានក្រលេកមើលទៅក្រោយវិញ ហើយបានសួរខ្លួនឯងថា មុនពេលដែលខ្ញុំបានមកឈរនៅទីតាំងនេះ តើខ្ញុំជួបប្រទះនូវរឿងរ៉ាវអ្វីខ្លះបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលខ្ញុំបានរៀនសូត្រពីវា?


ផ្តើមចេញពីចូលចិត្តសង្កេត យកចិត្តគេដាក់ក្នុងចិត្តខ្លួនឯង...បន្តិចម្តងៗ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមចូលចិត្តសសេរ ដោយរៀនសរសេរពីរឿងរ៉ាវនិងបទពិសោធរបស់ខ្លួនឯង ព្រោះវាងាយនឹងរំលេចចេញនូវទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែង។ ពីការសសេរខ្លីៗ រហូតដល់ចូលចិត្តសសេររឿងរ៉ាវខ្នាតតូចៗ រួចផូសក្នុងបណ្តាញសង្គម។ វាបានធ្វើអោយខ្ញុំហាក់បីដូចជាកាន់តែមានជំនឿលើខ្លួនឯងថា ខ្លួនឯងពិតជាចូលចិត្តការសសេរ។ ខ្ញុំសរសេរភាគច្រើនគឺក្នុងទូរស័ព្ទដៃខ្ញុំ ដោយសរសេរទុកក្នុង note នឹកឃើញអី ខ្ញុំក៏កត់វាទុក គឺដូចរបៀបដែលលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន កត់ត្រានូវរាល់ការចងចាំរបស់គាត់នៅក្នុងកូនសៀវភៅតូចមួយរបស់គាត់ដូច្នោះដែរ។ 


រឿងឳពុកអ្នកក្រ បានសរសេរមុនគេ ប៉ុន្តែមិនបានយកមកផលិតជាខ្សែរឿងអប់រំខ្លិនោះទេ។ ខ្ញុំនៅចាំបានអំពីភាពជូរចត់ នៃការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្ញុំ ក្នុងគោលបំណងចង់អោយរឿង ឳពុកអ្នកក្រ នេះបានចេញជារឿងខ្លី។ ខ្ញុំនឹងសរសេរវានៅក្នុង blogpost របស់ខ្ញុំនៅពេលក្រោយ។ ផ្ទុយពីរឿងឳពុកអ្នកក្រ រឿងស្បែកជើងអត់គូ ក៏បានផលិតមុន បន្ទាប់ពីក្រុមការងារនាយកដ្ឋានម៉ាឃីតធីងនៅអេអឹមខេ ចាប់ផ្តើមទទួលស្គាល់ពីការសសេររឿងឳពុកអ្នកក្ររបស់ខ្ញុំ។ យើងបានចំណាយពេលត្រឹមមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះដើម្បីនឹងថតវាដែលទីតាំងថតនោះ នៅភូមិត្រពាំងសាប ស្រុកបាទី (មានបទចម្រៀងរបស់លោកស្រីសុទ្ធាមួយបទ បានច្រៀងរៀបរាប់អំពីភូមិនោះដែលមានចំណងជើងថា ត្រពាំងសាបកូឡាបរោយ) បន្ទាប់ពីកាត់តនិងបញ្ជូលសម្លេងរួចរាល់ វីដេអូនោះត្រូវបានយកទៅផូសក្នុងផេក អេអឹមខេ។ ត្រឹមតែរយៈពេល១៤ថ្ងៃ គឹមានការមើលវារហូតដល់ជាងមួយលានដង ហើយមួយខែត្រឹម វីដេអូនោះមានការមើលរហូតដល់ជាង ,១លានដង ដែលត្រូវបានរាប់ថាជាវីដេអូដែលមានអ្នកមើលច្រើនជាងគេបំផុតរបស់អេអឹមខេ។ ដោយមើលឃើញសន្ទុះខ្លាំង បុគ្គលិកម៉ាឃីតធីងពិភាក្សាជាមួយខ្ញុំដោយគិតចង់ប៊ូស ប៉ុន្តែខ្ញុំសុំគាត់ថា មិនគួរទេ បើវាមានតម្លៃពិតប្រាកដក៏គួរអោយវាទៅតាម organic ទៅ។ គឺក៏ព្រមព្រៀងតាមហើយទូកអោយវានៅ organicរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។


រឿងលោកឳពុក រំលេចចេញពីការព្រួយបារម្ភរបស់បុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកបើកបរ នៅពេលដែលគាត់បើកឡានជូនខ្ញុំ និងក្រុមការងារមកពីក្រសួងពាណិជ្ជកម្មវិញ។ ជារឿងទី២ និងជារឿងចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ មុននឹងខ្ញុំលាឈប់ពីអេអឹមខេ នៅថ្ងៃទី៣១ ខែធ្នូឆ្នាំ២០១៩។


ថ្ងៃមួយ មិត្តភក្តិខ្ញុំណាត់ជួបខ្ញុំនៅវិមានឯករាជ្យ ទល់មុខផ្ទះសម្តេច ដើម្បីពិភាក្សាអំពីលទ្ធភាពក្នុងការចូលរួមប្រកួតប្រជែងខ្សែភាពយន្តអប់រំខ្នាតខ្លី ស្តីពីចំណេះដឹងហិរញ្ញវត្ថុ...រឿងឳពុកអ្នកក្រ ក៏ចាប់ផ្តើមយកមកជជែកគ្នា...


ដូចដែលខ្ញុំបញ្ជាក់នៅខាងលើ ខ្ញុំចូលចិត្តសសេររឿងទាក់ទងនឹងបទពិសោធខ្លួនឯង ចំណែកឯរឿងខ្ចីលុយ ក៏ជានិទានតំណាលអំពីរឿងរ៉ាវពិតរបស់ខ្ញុំផងដែរ ហើយត្រូវបានក្រុមការងារសម្រេចយកមកថតជារឿងខ្លី ដើម្បីការពារតំណែងជើងឯក...


ដោយនៅពីក្មេង ខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅរឿងនិទាន ម្លោះហើយខ្ញុំចាំបានរឿងនិទានច្រើនណាស់។ មានរឿងនិទានប្រមាណជាបួនទៅប្រាំរឿង ដែលធ្វើអោយខ្ញុំដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្ត ហើយរឿងភួងម្លិះតម្លៃ៥ម៉ឺនរៀល ត្រូវបានយកមកថត តាមការចងចាំរបស់ខ្ញុំពីរឿង កុមារស្មោះត្រង់...


ប្រវត្តិនៃរឿងដែលបានចេញជាវីដេអូទាំងនោះ នឹងត្រូវសរសេរទុកជូនអ្នកចូលចិត្តអាន ហើយនឹងផូសចូល blogpost របស់ខ្ញុំ។


ក្រៅពីរឿងខាងលើ នៅមានរឿងច្រើនទៀតដែលខ្ញុំមិនទាន់យកមកសសេរ និងថតជារឿងខ្លី ដែលមានដូចជា៖

  • ឳពុកអ្នកមាន
  • កូនអ្នកមាន និងកូនអ្នកក្រ
  • ស៊ុបមាន់ស្នាដៃម៉ែ
  • សម្តែង
  • ខ្ញុំចង់ហាត់គុន
  • បព្វហេតុនៃការរស់នៅ
  • ...។ល។


មកដល់ថ្ងៃនេះ គ្មានពេលណាមួយឡើយដែលខ្ញុំបោះបង់។ បញ្ហា ឧបសគ្គ ជាច្រើនបានរារាំងខ្ញុំ មិនអោយសម្រេចនូវកិច្ចការទាំងនោះបាន។ ប៉ុន្តែដោយសារតែខ្ញុំជាមនុស្សរឹងរូស នឹងការចុះចាញ់ ខ្ញុំមិនដែលនិយាយថា ខ្ញុំចាញ់នោះទេ គឹខ្ញុំតែងតែបន្តធ្វើវាយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ និងតែម្នាក់ឯង បើទោះបីជាគេមើលទៅថា ខ្ញុំមិនអាចនឹងទៅរួចក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមិនដែលឈប់ឡើយ។ បន្តិចម្តងៗ ខ្ញុំធ្វើវាបាន ហើយធ្វើវាបានរហូតជោគជ័យ...ហើយអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការចាំបាច់បំផុតនោះគឺ ថាមពលរាង្គកាយរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះដើម្បីនឹងអាចអោយខ្ញុំមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ នឹងឆ្លងកាត់បញ្ហានានា...


ចំការដូង ថ្ងៃទី៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣ វេលាម៉ោង២៣:៥៦នាទី







Monday, July 3, 2023

ឳពុក និងកូនស្រី ភាគទី២២ - បងនាថ ពូកែតែងកំណាព្យ

 ថ្ងៃទី៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២

ពេលរៀបចំបង្រៀនអូនសួស្តី ពីវិធីចែកលេខ បងនាថ ក៏ទាញប៉ិក និងសៀវភៅឡើងមកសសេរ។ ខ្ញុំសួរនាងថា ធ្វើហូមវ៉ើកឬ? ម្សិលមិញប្រាប់ប៉ាថាសសេរហើយកាលពីនៅសាលា? នាងថា ការសសេរមេរៀនចប់ហើយ នៅអានេះមួយទៀត។ ថាហើយនាងក៏ចាប់ផ្តើមសសេរ រីឯខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនអូនសួស្តី។ ឃើញនាងហែកក្រដាសសៀវភៅដែលសសេរខុសនោះចោលបីបួនសន្លឹកដែរ ហើយខ្ញុំក៏ទៅសួរនាង នាងថានាងនិពន្ធកំណាព្យមិនត្រូវទេ។ ខ្ញុំថា ប៉ាអាចជួយប្រាប់បាន ប៉ុន្តែនាងដិសេធ ហើយក៏និយាយទាំងរីករាយថា កូននឹកឃើញហើយ ហើយក៏ចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។ ៥ នាទីក្រោយ នាងថា ប៉ា! កូនសសេរចប់ហើយ ហើយក៏យកអោយខ្ញុំអាន។ មានអី ទឹកដៃល្អណាស់ មានឃ្លាឃ្លោង និងអត្ថន័យមែនទែន។